Şimdi biraz paramız olsa şöyle bir tatilimiz olsa seninle fena mı olurdu?
tamam kabul araba aynısı olmaz normal bir şey de yeter hatta sallanan oturma yerleri var ya adlarını bilmiyorum ondan olsa daha romantik belki ne dersin? akşama doğru ateşimizi yakarız battaniyelerimize sarılırız bir de güzel bi müzik açarız arka onda oh mis. köz olursa iki de mısır atarız mideyi de düşünmek lazım ben omzunda uyuyakalırım sohbet ederiz diyemeyeceğim çok uykucuyumdur bilirsin sen konuşursun bi bakmışsın ben uymuşum
gerçekleşmesini umduğumuz bir hayalimiz daha oldu

hikaye tekrar başladı.
31 ocaktı. yeni yıla az kala tekrar kavuştuk. çok didindim. uğraştım 2 senelik bir sevgiyi tek kelimede bitirmek bana göre değildi. seviyorum ama olmuyor da cevap değildi.
öyle böyle bitmedi işte önemli olan bu değil mi?
hala birbirimize sıkıca sarılmış olmamız. biz hayallerimize kaldığı yerden devam ediyoruz.
daha çok fotoğraflı yazılar yazacağım hayallerime hayallerimize dair.
şimdi ki heyecanımız sınav sonuçları inşallah güzel bi şeyler gelir de benim yanımda ya da daha yakın yerlerde okur.
zaten yeterince mesafe vardı şu ana kadar aramızda en azından 1-2 saate insin yani. istediğimde binip gidebilelim, kavuşabilelim.

-hep sonradan, manuş baba-

sonradan da olsa geldi aklımız başımıza asıl biz biz olmadan olmuyordu.
Allahım ayırmasın bi daha. -amin.-
seviyorum.
seviyor.
çok şükür.

her hikayenin böyle bir sonu yoktur. her seven yarı yolda bırakmaz kendi bahtsızlığımı genelleyemem yanlış olur. bu benim kaderimdi. yaşamam gereken bi acıydı.
BİTTİ.
İnanabiliyor musunuz şuraya yazdığım hayalleri yaşamaya yakın bi ''YAPAMIYORUM'' yıktı her şeyi. nasıl bi depremdi ki bu altında kalan tek bendim. Seven insanın sevdiğini bırakabileceğine inanmıyorum inanmayacağım. severek nasıl ayrılınıyor diye çok düşünmüştüm öyle bi şey olamaz demiştim kınadım mı yanlışlıkla acaba? ama doğru kınasam bile sadece ben seven olduğumdan bu durum mümkün olamaz. bir taraf hep daha çok severmiş yine bendim o taraf. dediğim gibi ben giden olamadım hiç, kendim sevdiğim insana gidiyorum diyemezdim, demedim de. bu yüzden içim rahat.
Şimdi bütün yolları kapacağım kendi içimde. yeni bir hayat için hazırlıklar yapacağım kalbimde ne kadar sürer bilmiyorum hayır unutmak değil. çünkü benim kalbim onun ki gibi değil. hayatımda ilk defa birini bu kadar uzun süre sevdim değer verdim. atkı ördüm, hediyeler yaptım, her günü güzel yaşamak istedim. şiirler okudum ona. insan şiir okuduğu insanı unutur mu? unutmaz sadece onu öyle bi gömer ki kendi gelse yine de küllerinden doğmasına neden olamaz o aşkın.

son 3 gün...
gelişin beni o kadar mutlu ediyor ki. ne çok zaman bekledik. sanki beklemek alnımıza yazılmış gibi. her duyduğum slow müzikte gözlerim dolu dolu. her ayrılık sahnesinde sanki biz ayrılıyormuşuz gibi -Allah korusun.- iç çekişlerim var benim.

şarkıyı dinleyelim sevdiğim.*

üzülmemek elde mi ? gözyaşlarını içine atabiliyorsun peki sonsuza kadar içinde tutabilir misin gözyaşlarını? zamanında ağlamazsın zamansız yere yığılmaz mısın? bu sefer ki düşüş daha çok can yakmaz mı sevgilim? yere düştün.
canın yandı.
içine attığın o tüm gözyaşları süzülüyor yanaklarından..
kaldırım taşına oturmuşsun bir sokağın ortası ve bir gece vakti
burası büyük şehir kimsenin umurunda değilsin
ağla lakin kimseden bir şey bekleme
uzanırsa sevdiğinin eli sana şanslısın
başka türlüsü güç*

-bunların hepsi hayal ürünü kelimelerim canlanıyor sevgilim. bunlar benim kelimelerim ilk nefes alışı, yaşıyormuşum inanabiliyor musun? bu müziği yazalım bi' kenara. tekrar nefes aldık. neden bu kadar sevindim biliyor musun? çünkü bu 4-5 yıl içinde çok ihtiyacım olacak sen olmadıkça onlar benim tek sığınağım olacak. sana seslenişim olacaklar, özlemim olacaklar...

hayaller, hayallerimiz*
çok abartılı şeylerden hoşlanmam biliyorsun, sade fakat çiçekli bir gelinlik istiyorum. tamamen değil fotoğraftakine benzer dantel kısmı çiçekli olsun. eğer bizim elimizde olsaydı öyle çok kalabalık bir düğün istemezdim. bu arada düğün şarkımız da kore müziği olabilir mi? bildiğim çok güzel müzikler var. biliyorsundur zaten kore dizilerine o kadar taktım ki bu arada. orada ki -şu ana kadar izlediğim dizilerdeki- aşklar hep mutlu sonla bitiyor. bizim ki de mutlu olur. -inşallah.- eğer biz de düğün şarkımızı seçeceğimiz zamanlar bu şarkılar hala bana seni hissetiriyor olursa dans edebiliriz değil mi ? ben öyle umuyorum. o zamanlar tüm kalbimle bekliyor olacağım.

seni seviyorum superman*

bu bana yaptığın ilk papatya tacı sevgilim. sırf bunu verebilmek için işin olmadığı halde benim yanıma gelmiştin. bir de peçeteye sarıp saklamıştın onu zarar görmesin diye. ben de şimdi öyle yapıp en güzel şekilde koruyorum onu. bilirsin anıları saklamayı severim. hatta karnım ağrıdığında bana aldığın ilacı getirdiğin poşeti bile saklıyorum ben. düşünsene poşeti bile. öyle değer veriyorum senin elinden gönlünden kopup bana verilmiş her şeye.

 -bir doksan günün daha sonuna geliyoruz sevgilim. haftaya yanındayım, yanımdasın. ama sadece bir kaç saatliğine. sarılır mıyız? bilmiyorum. çünkü biliyorsun biz asla o dizlerde ki aileler kadar rahat ailelere ve bir şehre sahip değiliz. bizim yolda yürümemiz bile küçük çaplı bir olay olabiliyor. bazen sırf bu yüzden keşke dizlerde ki gibi hayatımız olsa diyorum. ama asla o amerikan dizlerinde ki gibi değil. o kadar geniş sevgililik anlayışı bana da aykırı. hani o izlediğim kore dizleri var ya tıpkı onlar gibi. oradaki esas kız ben esas oğlan sen oluyorsun hayallerim de. kimse bilmiyor ama işte bu yüzden dizi de onlar ayrılmak zorunda kaldığında hüngür hüngür ağlamam bundan işte. ya ikimize de böyle olursa diye. ama işte kore dizlerinin en güzel yanı hep mutlu bitiyor. peki ya bizim hikayemiz sevgilim? sürekli ayrılıklara gebe olan bizim hikayemiz de mutlu biter mi? biz de bir gün hiç ayrılmamak üzere kavuşur muyuz? bu bizim hayalimiz peki ya gerçekleşir mi? dua et sevgilim. çünkü sen benim hep dualarımdasın zaten.

 -bu kavuşmanın en zor yanı ne biliyor musun sevgilim. beş gün sadece beş gün sonra bu sefer ben gidiyorum ve sen benim şehrimde kalıyorsun. bu sefer sınava sen hazırlanacaksın ben senin için endişeleneceğim. sen ise ben farklı bi şehir de olduğumdan benim için endişeleneceksin halbuki yan yana olsaydık endişelenmezdik bu kadar. ama her şeyin bir zamanı var değil mi bu hayatta. mutluluğun bile.

 Seninle yolculuk yapmak istiyorum sevgilim. Uzun bir yolculuk yapalım. Belki arabamızla ya da tren yolculuğu da güzel olabilir. Güzel olmaz mı sence? Sadece ikimiz güzel yerler görürüz. Bir sahil kasabasında dururuz belki denize karşı oturur sohbet ederiz belki  sahilde ateş yakma klasiğini de yaparız. Sonra uzanır kumsala yıldızları seyrederiz beraber.
 Bir tren yolculuğun da ben pastalar yaparım sana. Kitap okuruz birbirimize. Dışarıyı seyre dalarız sonra birlikte hayaller kurarız seninle. Ne güzel olurdu değil mi sevdiğim? Ama daha zaman var değil mi? Ama geçecek bugünler de geçecek ve biz inşallah *güzel günler göreceğiz sevgilim. Belki şu aralar uzun uzun yazamıyorum bu yazıda kısa olacak kusura bakma canımın içi. Şu üniversiteyi bir kazanayım her gece yazacağım böyle güzelli yazılar ve fotoğraflarla hayallerle süsleyeceğim hepsini.
 Seni seviyorum, kahramanım benim.

 90 gün sevgilim sensiz geçen 90 gün.
 Başlar da nasıl da üzülmüştüm bu günler geçmez diye. Geçti işte, bitti bu yıllar gibi süren hasret. Şimdi sen yarın şehrime ayak basıyorsun ben bir daha doğuyorum, bir kez daha yeniden başlıyorum hayata seninle. Çünkü seninle geçirdiğim günler yan yana olamasak bile varlığını bilerek yaşamak şu şehir de ''yaşamak'' işte sevgilim. Sen yokken izlediğim bir dizi de şu söz geçmişti:
  ''Belki bir gün bir şiirin içinde karşılaşırız seninle.''
İşte biz o gün sevgilim bir şiir dizesinde karşılaştık seninle. Ve o günden sonra artık daha çok şiir okur oldum, her şiir de seni buldum tekrardan. O yüzden bir gece o bütün utancı bir kenara bırakıp cesaretimi toplayıp bir şiir okudum sana. Ve sonra sen geçen gün şiirler okudun ya bana. Bir gülümseme oturdu dudaklarıma geçmedi uzun bir süre. İşte sen beni böylesine çok mutlu ediyorsun sevgilim.
 ''Durma göğe bakalım.''  ile başladı her şey. İyi ki de başlamış. Bana yazıp da verdiğin o şiirler kendimi hiç bu kadar değerli hissetmemiştim. İlk defa bir adam benim için şiirler yazmıştı. İşte o gün biraz daha anladım ne kadar çok sevildiğimi. Belki ben şiir yazamazdım ama benim duygularımı anlatan güzel insanların dizelerini paylaşabildim seninle.
 Sonra bir gece ''Ve her şey tekrarlıyor seni nice sevdiğimi'' diyebildim sana. İyi ki de demişim.
 ''Yüzde hudutsuz kere yüz'' seviyordum seni. Sen de ''yüzde hudutsuz kere yüz'' kadar özlüyordum diyordun. İkisi de aynı kalbe çıkıyordu aslında. Çok bekledik, sabrettik sevgilim. Ama bütün bu özlem yarın sona eriyor. Artık o şiir dizelerini kulağına fısıldayabileceğim. Sense söylediğin gibi gözlerime bakıp okuyabileceksin o şiirleri. Bende büyük bir mutlulukla dinleyeceğim seni.
Seni seviyorum, sevgilim.
İyi ki varsın kalbimde devrim yapan adam.